پس از اینکه در قسمت اول آموزش پری-فلاپ در پات-لیمیت اوماها درک کردید که احتمال برد هر دست در پات-لیمیت اوماها چقدر است و کدام دست‌ها نسبت به یکدیگر برتری دارند، حال وقت این است که استراتژی‌هایی را برای ریز، ری-ریز (تری-بت) و کال کردن مطرح کنیم، دقت کنید بازی در پری-فلاپ در پات-لیمیت اوماها تا حد زیادی به خلاقیت شما مرتبط است، سعی کنید برای برتری داشتن انعطاف ذهنی کافی داشته باشید.
نکته: در تمام مثال‌ها استک بازیکن 100BB و میز ۶نفره در نظر گرفته شده است.
جدول محتوا
ریز دادن در پری-فلاپ
کال نکردن در پری-فلاپ و وارد شدن به بازی با ریز در پوکر آنلاین نو-لیمیت هولدم یک تکنیک کلیدی محسوب می شد (پوکر لایو داستان متفاوتی دارد). در پات-لیمیت اوماها کال کردن در پری-فلاپ بسیار رایج‌تر است. به دو دلیل:
ایزوله کردن بازیکنان بسیار کمتر اتفاق می‌افتد – مثالی رو در نولیمیت-هولدم بررسی می‌کنیم، دو بازیکن پری-فلاپ کال می‌کنند و دیلر QTo دارد. به صورت کلی او شرایط خوبی برای ریز دادن دارد. معمولا در این حالت حداقل یکی از آن‌ها یا هر دو نفر فولد می‌دهند. حتی اگر یکی از آن‌ها کال کند، دیلر روی بسیاری از فلاپ‌ها می‌تواند برنده پات شود.
حال مثال مشابهی را در پات-لیمیت اوماها بررسی می‌کنیم: دو بازیکن در پری-فلاپ کال می‌کنند و دیلر 
دارد. قدرت این دست مشابه با QTo در نولیمیت هولدم است، پتانسیل زیادی دارد اما در مجموع کارت بسیار قوی‌ای نیست. در پات-لیمیت اوماها بازیکن دیلر شانس بسیار کمتری برای ایزوله کردن دیگران دارد، چرا که اکثر افراد در پری-فلاپ لوز بازی می‌کنند. نتیجه ریز دیلر در این شرایط گرفتن کال‌های متعدد از افراد دیگر است. در چنین شرایطی برای ادامه دادن به بازی باید کارت بازیکن با فلاپ هماهنگ شود اما در هولدم شرایط بسیار ساده‌تر بود.
احتمال برد دست – اختلاف احتمال برد دست‌ها در نولیمیت هولدم بسیار بیشتر از اوماها است، در حالی که در این بازی تفاوت اختلاف قدرت دست‌ها خیلی بارز نیست (به طور مثال در هولدم AA در برابر بیشتر دست‌ها ۸۵٪ برتری دارد). به همین دلیل بیشتر بازیکنان کال‌های لوزی انجام می‌دهند و هدفشان این است که روی فلاپ کارتشان بخورد.
با توجه به اختلافی که مطرح کردیم، در نولیمیت هولدم بازیکن می‌توانست روی بیشتر فلاپ‌ها ریز پیوسته دهد. چرا که احتمال پیر شدن حریف روی فلاپ تقریب ۳۳٪ بود و کال کردن بدون پیر و دراو در اغلب اوقات حرکتی غیرمعقول محسوب می‌شد. در پات-لیمیت اوماها بازیکنان حداقل یا گات-شات هستند یا دراو دارند. حتی دستی که نه پیر دارد نه دراو در مقابل دستی که پیر است روی فلاپ همچنان ۳۰٪ احتمال برد خواهد داشت.
در مجموع کال کردن در پری-فلاپ در پات-لیمیت اوماها بسیار معقول است. با این وجود کال کردن ریزها در این بازی باید بسیار کنترل شده باشد. همچنین کال کردن بیش از حد در اوماها می‌تواند یک تمرین محسوب شود و اما در هولدم این کار معقول نیست.
ری-ریزهای سبک‌تر با داشتن پوزیشن
در این قسمت به اهمیت اندازه سایز ری-ریز با داشتن پوزیشن می‌پردازیم.
در اغلب اوقات ریز استاندارد در پات-لیمیت اوماها هم‌اندازه با سایز پات است. ریاضیات باعث می‌شوند که وقتی بازیکنی دست قوی (مثل AAxx) داشت، سعی کند با استفاده از احتمال برد بیشترش اندازه پات را تا جایی که می‌تواند بالا ببرد (البته باز هم به دلایلی که در بخش قبلی گفتیم بازیکن ریزر عموما ری-ریز او را کال می‌کند).
می‌دانید که ری-ریز (تری-بت) می‌تواند در دو حالت رخ دهد، با داشتن پوزیشن و خارج از پوزیشن، عموما بهتر است که خارج از پوزیشن این کار را انجام دهید. منطقی که پشت این قضیه وجود دارد این است که اگر بازیکنی خارج از پوزیشن باشد نسبت استک به پات (SPR) او کمتر خواهد بود (چرا که ری-ریز او سنگین‌تر است). با داشتن SPR کمتر، پول زیادی برای بازیکن روی ترن و ریور باقی نمی‌ماند، درنتیجه مزیت پوزیشن داشتن حریف از بین می‌رود. سایز ری-ریز استاندارد در پات-لیمیت اوماها هم‌اندازه با پات-سایز است.
با داشتن پوزیشن بازیکن مجبور نیست به این اندازه سنگین ری-ریز کند. فرض کنید بازیکنی در پری-فلاپ در پوزیشن‌های میانی 3.5bb ریز می‌دهد و دیلر با داشتن دستی خوب تمایل به ری-ریز (تری-بت) دارد. به دلیل برتری داشتن در پوزیشن، دیلر علاقه دارد که SPR را تا حد امکان بزرگ نگه دارد. و ری-ریز استاندارد او ممکن است بین 2.5x-3x ریز بازیکن ریزر باشد (x مبلغ ریز نفر اول است).
در پات-لیمیت اوماها بازیکنان دو واکنش نسبت به تری-بت دارند: یا جاست-کال می‌کنند (بدون توجه به پوزیشن) یا اینکه فور-بت انجام می‌دهند (که به معنی داشتن دستی بسیار قوی مثل AAxx است). در اینجا اختلاف دیگری بین پات-لیمیت اوماها و نولیمیت هولدم را شاهد هستیم، در اوماها اغلب بازیکن احتمال برد کافی برای کال کردن فور-بت خواهد داشت، اما در هولدم یک فور-بت به ندرت کال می‌شود.
به همین ترتیب در اوماها وقتی که فور-بت انجام می‌دهیم، می‌دانیم که حریف ما را کال می‌کند. ری-ریز با مبلغ کمتر (به جای پات زدن) به بازیکن اجازه می‌دهد که فور-بت ارزان‌تری را کال کند. و در پات‌های فور-بت شده می‌تواند به راحتی از داشتن پوزیشن خود نفع ببرد.
در مجموع وقتی پوزیشن داریم، باید ری-ریز سبک‌تری انجام دهیم. به دلایل زیر:
- حداکثر استفاده از پوزیشن بعد از فلاپ و بالا نگه داشتن SPR.
- فور-بت سبک‌تر از سمت حریف و کال کردن آسان.
- ری-ریز سبک‌تر به حریف نشان می‌دهد که بازیکن تا کارتش نخورد کل پول خود را وارد بازی نمی‌کند (موقعیت بلوف زدن را به وجود می‌آورد). این کار قطعا سودمند خواهد بود.
جاست-کال در پری-فلاپ در PLO
بازیکن با چه کارت‌هایی باید وارد بازی شود و جاست-کال کند؟ پاسخ این سوال بسیار مبهم است و نیاز به بررسی فاکتورهای زیادی دارد (سبک حریف، پوزیشن، سایز استک و غیره). بدون در نظر گرفتن موارد دیگر سوال اصلی این است که بازیکن با چه دست‌هایی باید با کال کردن وارد پات‌های چند‌نفره شود؟
دست اول – UTG ریز می‌دهد، دیلر کال می‌کند، SB نیز کال می‌کند (دیگران فولد می‌دهند).
پیرهای قوی – مثل QQxx, KKxx و حتی در برخی شرایط AAxx. بازیکنان با این دست‌ها در بیشتر اوقات به دنبال ست شدن هستند (مگر زمانی که کارت‌های ساپورت قوی داشته باشند، مثل KKQT یا QQJ9). گاهی اوقات ری-ریز نکردن با AAxx می‌تواند برای فریب حریف بسیار موثر واقع شود، چرا که او هیچگاه احتمال اینکه شما ست آس باشید را نخواهد داد (چرا که پری-فلاپ جاست-کال کرده‌اید).
راندون‌های پایین و یا تک‌فاصله – کارت‌هایی مثل 4567 و یا 9875 نیز ارزش کال کردن دارند. این دست‌ها بسیار قوی نیستند (راندون‌های قوی اغلب دابل-سوت هستند و های-کارت بالاتری دارند)، اما می‌توان با آن‌ها وارد بازی شد.
در پات‌های بیشتر از ۴نفره بازیکنان ممکن است وسوسه شوند و با هر کارتی وارد بازی شوند. چرا که پات-آدز به شدت بالا می‌رود (و در نتیجه طیف کال کردن‌ها بسیار گسترده می‌شود)، البته باید با کارت‌های ضعیف تا متوسط حواستان در پات‌های چند نفره بسیار جمع باشد. احتمالات جانبی معکوس بسیار بالا است و حتی اگر بازیکنی روی فلاپ ناتس باشد دراوهای بکدور می‌توانند بسیار خطرناک باشند. دست‌هایی مثل AAJT دابل-سوت (که هم می‌توانند استریت و هم فلاش-ناتس شوند) در پات‌های چند نفره بسیار موثرتر واقع می‌شوند.
با داشتن پوزیشن بازیکن می‌تواند با طیف گسترده‌تری از کارت‌ها وارد بازی شود. چرا که روی فلاپ آخرین است و توانایی تصمیم‌گیری بسیار بالاتری خواهد داشت.
هدزآپ در پات-لیمیت اوماها
دست دوم – UTG ریز می‌دهد، تمام بازیکنان فولد می‌دهند و فقط SB کال می‌کند.
طیف کلی انتخاب کارت‌ها در شرایط هدز-آپ باید در اغلب اوقات تایت باشد. با وجود فقط یک بازیکن دیگر درون پات، دست‌هایی که پیر قوی دارند فقط با هدف ست شدن بازی نمی‌شوند. مشکل واضح پیرهای بالا این است که بازی با آن‌ها بسیار شبیه به نولیمیت هولدم می‌شود و بعد از فلاپ انعطاف بسیار زیادی ندارند.
مشابه با نولیمیت هولدم، بازی با یک بازیکن محکم و استوار بدون داشتن پوزیشن بسیار سخت خواهد بود. ارزش پوزیشن در پات-لیمیت اوماها می‌تواند به مراتب بیشتر از هولدم باشد، و جاست-کال کردن بدون داشتن پوزیشن می‌تواند بازی را برای بازیکنان بسیار سخت کند.
جمع‌بندی
پات-لیمیت اوماها بازی بسیار پیچیده‌ای است و بازیکنان می‌توانند خلاقیت بالایی در پری-فلاپ داشته باشند. به دلیل نزدیک بودن احتمال برد کارت‌ها با یکدیگر بازیکنان تمایل بیشتری به قمار کردن در پری-فلاپ دارند. کال کردن در پری-فلاپ استراتژی بسیار خوب و از ملزومات بازی در پات-لیمیت اوماها است (مخصوصا در بازی‌های لایو). ری-ریز سبک‌تر باعث بالا بودن SPR می‌شود (بعد از فلاپ آزادی عمل بیشتری خواهید داشت) همچنین فور-بت سبک‌تری را کال خواهید کرد. جاست-کال کردن در پری-فلاپ تا حد زیادی وابسته به پوزیشن و قدرت دست شما است و کال کردن با دست‌های ضعیف احتمالات جانبی معکوس را بالا برده و می‌تواند کل استک شما را از بین ببرد. موفق باشید.
